Torbiel (cysta) pod kolanem może powodować ból stawu kolanowego i obrzęk kolana. Może dojść do uszkodzenia torebki stawu kolanowego. Leczenie torbieli Bakera polega na nakłuciu – biopsji lub wykonaniu artroskopii. Terapię zaczyna się jednak od leczenia zachowawczego – podania leków, masaży, plastrowania. Fotolia. Operacja przepukliny pępkowej. Operacja przepukliny pępkowej jest operacją konieczną w przypadku osób dorosłych. W przypadku dzieci, sytuację ocenia lekarz. Zwykle mała, wrodzona przepuklina pępkowa nie wymaga interwencji chirurgicznej. Jeśli jednak sama się nie cofnie do 4-5 roku życia, konieczna będzie operacja. 1. ZADZWOŃ. Kolana koślawe to wada kończyn dolnych charakteryzująca się ułożeniem nóg przypominającym literę X. W przypadku znaczących deformacji kostnych leczenie zachowawcze (np. ortezy, rehabilitacja) jest niestety nieskuteczne i konieczne jest leczenie operacyjne. Obecnie istnieją małoinwazyjne techniki kierowania wzrostem kości Złamana noga – objawy, pierwsza pomoc, rehabilitacja i sposoby leczenia. Złamana noga to uciążliwy uraz, gdyż znacznie utrudnia poruszanie się i wymaga długiego leczenia i rehabilitacji. Rodzaj pierwszej pomocy oraz leczenia uzależniony jest od typu złamania – czy jest to złamanie zamknięte, otwarte, z przemieszczeniami lub bez. Plan postępowania ustalany jest wówczas na podstawie wyniku badania rezonansu magnetycznego, którego wynik pozwala odpowiedzieć na pytanie, czy koniecznie jest pilne leczenie operacyjne np. w przypadku urazowych uszkodzeń łąkotek typu rączki od wiadra, czy rozsądniej jest rozpocząć rehabilitację i przygotować kolano do zabiegu Objawy przeprostu kolana. Najbardziej charakterystycznym objawem jest oczywiście nienaturalne ustawienie stawów kolanowych, które zdają się odginać do tyłu. Osoba z tym schorzeniem może również mieć wrażenie „uciekania kolana” podczas chodzenia, biegania czy siadania. Często pojawia się wysięk w obrębie stawu kolanowego . Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 13:54 na pewno nie jest to bezpieczne,a operacja być może jest bolesna,ale pewności nie mam 0 0 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Strzykanie w kolanie to dość powszechna dolegliwość. Choć zwykle dźwięki wydawane przez stawy nie świadczą o poważnej chorobie, to są sygnałem alarmującym, którego nie powinniśmy bagatelizować. Trzaski w stawie kolanowym mogą być pierwszym objawem postępujących zmian zwyrodnieniowych, którym warto przeciwdziałać, chroniąc się przed uciążliwym bólem kolana i uniemożliwiającą normalne funkcjonowanie sztywnością stawów. Co szkodzi stawom kolanowym? Stawy kolanowe narażone są na duże obciążenia, które powodują stojąca praca, wysiłek fizyczny oraz nadwaga i otyłość. Równie niekorzystnie na zdrowie stawów wpływają siedzący tryb życia oraz nieprawidłowo skomponowana dieta, która dostarcza do organizmu zbyt mało substancji wpływających na prawidłowe funkcjonowanie chrząstki stawowej. Na funkcjonowanie stawów ma wpływ także nasz wiek oraz codzienne nawyki. Zarówno unikanie aktywności fizycznej, jak i intensywne treningi mogą powodować postępujące zmiany w stawach, które obawiają się właśnie nieprzyjemnym strzelaniem. Strzelanie w kolanach a schorzenia reumatologiczne Strzelanie w stawach jest jednym z pierwszych objawów schorzeń reumatologicznych. Wydawane przez stawy dźwięki powodowane są postępującymi zmianami zwyrodnieniowymi w obrębie różnych stawów. W przypadku schorzeń o podłożu reumatologicznym strzelaniu w stawach towarzyszą ból, opuchlizna, ograniczenie ruchomości, zaczerwienienie i zwiększona ciepłota objętej procesem zapalnym okolicy stawu. Takie objawy są wskazaniem do wizyty u lekarza pierwszego kontaktu, który wystawi skierowanie do specjalisty. Strzelanie w kolanach a przeciążenie stawów Związane z pracą fizyczną lub uprawianiem sportu strzelanie w stawach spowodowane jest ich przeciążeniem. W tym przypadku stawy zaczynają wydawać różne dźwięki po okresie dłuższego przebywania w jednej pozycji. Może to być pozycja spoczynkowa lub pozycja wymuszona przez wykonywanie określonych czynności, która niekorzystnie wpływa na stawy kolanowe. Strzelanie w stawach a niedobory żywieniowe Nieprawidłowo skomponowana dieta także jest przyczyną strzelania w stawach. Niedobory żywieniowe mają wpływ na procesy odbudowy chrząstki i mazi stawowej. W szczególności ważne dla zdrowia stawów są białko, witaminy z grupy B, witamina C i wapń. Strzelanie w stawach a odwodnienie organizmu Odwodnienie jest jedną z częstych przyczyn strzelania w stawach. Pojawia się nie tylko podczas upałów, ale może też przejść w postać przewlekłą, jeżeli całkowicie zrezygnujemy z picia wody. Stan odwodnienia postępuje stopniowo, bo nasz organizm jest w stanie zatrzymać dostarczane mu z innych źródeł płyny, np. magazynuje wodę z owoców i warzyw oraz potraw o płynnej konsystencji. Uzupełnianie niedoborów wody w organizmie jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania stawów oraz przebiegu wszystkich procesów biologicznych. Strzelanie w kolanach a zmiany hormonalne Zmiany hormonalne w okresie dojrzewania, ciąży, laktacji, menopauzy i andropauzy mogą powodować nieprzyjemne trzeszczenie w stawach. Dolegliwość mija, gdy układ hormonalny powraca do normalnego funkcjonowania, jednak czasami konieczna jest konsultacja z lekarzem w celu dobrania odpowiedniego preparatu wspomagającego stawy i regulującego wydzielanie hormonów. Strzelanie w stawach może powodować także niegroźna kawitacja, czyli nagłe zmniejszenie ciśnienia śródstawowego. Jest ono związane z wyciąganiem się torebki stawowej w wyniku naturalnego przemieszczania się struktur stawowych. Możliwą przyczyną strzelania w stawach są także wady w budowie anatomicznej oraz genetyczne uwarunkowania do pojawienia się tej dolegliwości. Sporadyczne trzaski w stawach kolanowych, którym nie towarzyszy ból i inne objawy stanu zapalnego, nie powinny niepokoić, jednak zawsze warto skonsultować swoje dolegliwości z lekarzem. Czytaj też:Gorączka, nocne poty, utrata masy ciała, osłabienie. Na ten nowotwór choruje w Polsce 150 tys. osób Źródło: Zdrowie O tym sposobie powiększania piersi było głośno kilka lat temu. Miał być w pełni bezpieczny, ale już dziś wiemy, że tak nie było. Wiele kobiet z tego powodu przeżyło koszmar. spis treści 1. Moda na aquafilling bodyline 2. Sprawdź lekarza przed zabiegiem 1. Moda na aquafilling bodyline Coraz więcej kobiet decyduje się na operację plastyczną powiększenia piersi. Kierują nimi różne powody, a skoro mają do tego prawo, to nikt nie powinien ich oceniać. Problem w tym, że czasami tego typu zabiegi kończą się koszmarnymi skutkami ubocznymi. Dlatego klientki klinik chirurgicznych często szukają najbardziej bezpiecznych metod. Zobacz film: "Dziecko z bujną czuprynką" Cztery lata temu na rynku głośno było o preparacie aquafilling bodyline. Nawet niektóre portale medyczne go polecały, jako sposób na "bezpieczne i trwałe powiększenie piersi". Dziś wiele kobiet, które wówczas zaufały, żałuje swojej decyzji. Obecnie ten preparat jest zakazany w Polsce. U pacjentek zaczęły występować skutki uboczne. Czasami bardzo poważne, które prowadziły do amputacji gruczołu piersiowego. Jedną z ofiar jest Anna Skura. Blogerka ma za sobą zabieg usunięcia pozostałości po aquafilling bodyline i ku przestrodze pokazała, jak wygląda jej biust. W portalu głos zabrał specjalista dr Tadeusz Witwicki. Rzeczowo tłumaczy, dlaczego preparat, który składał się w 98 proc. z wody, nagle zaczął wywoływać tak poważne skutki uboczne. - Było też 2 proc. poliamidu, który w połączeniu z wodą tworzył żel. I ten żel, niestety, po kilku latach się upłynniał i zaczynał przemieszczać w organizmie, niszcząc tkanki - spływał np. z piersi do talerza biodrowego czy do barku, z pośladka (bo stosowany był też do modelowania tej części ciała) do kolana, po drodze siejąc zniszczenie - tłumaczy ekspert. Doktor dodał, co sprawiło, że taki zabieg cieszył się dużą popularnością. Nie przeprowadzano go pod narkozą, a w dodatku błyskawicznie dawał widoczne efekty. Wystarczył kwadrans, a piersi zmieniały się nie do poznania. Nie było także ryzyka zachorowania na sepsę. W tej chwili wiadomo, że w Polsce mamy około 50 pacjentek poważnie poszkodowanych. Ich sytuacja jest o tyle dobra, że leczą powikłania w pełni na koszt NFZ. Powiększenie piersi preparatem aquafilling. Dlaczego jest niebezpieczne? (Getty) 2. Sprawdź lekarza przed zabiegiem Witwicki zwrócił uwagę na jeszcze jeden fakt. Producent bowiem szkolił wszystkich chętnych lekarzy, a zajęcia prowadził anestezjolog. W efekcie potem kobiety trafiały do chirurgów, którzy nie mieli wystarczającej wiedzy, jak stosować ten preparat. Dlatego przed operacją plastyczną warto zastosować się do poniższej rady. - Można rozejrzeć się po ścianach gabinetu - może wisieć tam certyfikat potwierdzający ukończenie specjalizacji z chirurgii plastycznej czy innej dziedziny medycyny lub ewentualnie dyplom uznanej szkoły medycyny estetycznej. Ale chyba najłatwiej dzisiaj zweryfikować lekarza online, a dokładnie w rejestrze Naczelnej Izby Lekarskiej. Wystarczy wpisać imię i nazwisko lekarza i od razu wiemy czy i jakie ma kompetencje w danej dziedzinie, jakie ukończył specjalizacje - mówi doktor Witwicki. Preparat aquafilling bodyline został całkowicie wycofany z użytku, a jego producent zniknął z rynku. Dzięki temu poszkodowanych nie będzie przybywać. Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy Opuchlizna, to bardzo częste następstwo różnego typu urazów. Występuje często jako powikłanie po ukąszeniach owadów, po różnych urazach stawowych, stłuczeniach. Trafia się również ciężarnym, jako dolegliwość w czasie ciąży. Lista problemów związanych z występowaniem opuchlizny jest naprawdę długa. Na całe szczęście są pewne uniwersalne sposoby, które pomagają zwalczyć opuchliznę, praktycznie niezależnie od źródła jej występowania. Jako że i kobiety i mężczyźni czytający mojego bloga miewają czasem problem z opuchlizną, to postanowiłem przygotować ten artykuł, w którym przedstawiam Ci kilka sprawdzonych, skutecznych i domowych sposobów na walkę z opuchlizną. Zachęcam do lektury! Czym jest opuchlizna?Przyczyny pojawienia się opuchliznyOkłady z octu np. na opuchniętą nogęAltacet – pomaga na opuchliznęLodowe kompresy – też pomagająNie gardź kapustą!Co na opuchliznę w ciąży?Nie przechodzi? Idź do lekarza! Czym jest opuchlizna? Może to głupie, ale niekoniecznie każdy musi wiedzieć czym jest opuchlizna i z czego można ona wynikać. Posilając się definicją zamieszczoną na wikipedii mogę Ci powiedzieć, że opuchlizna jest to gromadzenie się płynu w przestrzeni pozakomórkowej i w jamach ciała. W efekcie tego zatrzymania płynu dochodzi do napuchnięcia danej przestrzeni ciała. To naukowe tere fere nie zmienia tego, że opuchlizna może pojawić się nie tylko od nadwyrężenia stawu, nie tylko wtedy, gdy jest się w ciąży, ale też po ugryzieniu komara. I każdy z nasz jakoś z tą opuchlizną próbuje sobie radzić. Zanim jednak się za to weźmie powinno się ustalić przyczynę opuchlizny. Przyczyny pojawienia się opuchlizny Jak już wspomniałem opuchlizna może pojawić się z wielu różnych powodów. Mogą być nimi: zatrzymanie wody w organizmie zwiększenie ciśnienia wewnątrz naczyń długotrwałe pozostawanie w pozycji stojącej, wtedy puchną stopy i łydki ciąża, w ciąży puchną nogi stłuczenie złamanie skręcenie ukoszenie nieprawidłowości w hormonach różne poważne choroby Zanim weźmiesz się za domowe usuwanie opuchlizny ustal więc, że występuje ona u Ciebie z powodu, który da się w domu usunąć. Jeśli jest inaczej, to koniecznie skontaktuj się z lekarzem. Okłady z octu np. na opuchniętą nogę Pierwszy sposób to domowe okłady z octu na opuchliznę np. nogi. Ocet właśnie, jest składnikiem, który mimo swojego niezbyt przyjemnego zapachu, może nam uczynić wiele dobrego. Związki octowe, pomagają na szybkie zredukowanie opuchnięcia, w szczególności przy urazach nóg oraz stłuczeniach. Jeśli chcesz usunąć opuchliznę palca przy pomocy okładu z octu to przygotuj sobie jakąś szmatkę, którą namoczysz w occie, ewentualnie możesz namoczyć watę. Następnie nawilżony octem materiał przyłóż do opuchlizny i zawiń bandażem. Dla wzmocnienia efektu nawilżony materiał możesz jeszcze owinąć folią, aby ocet nie wchłaniał się w bandaż, a w Twoją opuchniętą część ciała. Jeżeli nie chcesz stosować tradycyjnego octu, idealnym środkiem na walkę z opuchlizną, jest Altacet. Altacet – pomaga na opuchliznę Środek ten, występuje na rynku w dwóch wariantach – forma sypka, do rozpuszczenia w wodzie, w której potem namaczamy bandaże lub inne elementy, służące do zrobienia okładu. Poza tym, Altacet występuje również w formie żelu, dzięki czemu można szybko i łatwo zaaplikować go na skórę. Wówczas, nie jest konieczne robienie okładu, a działanie usuwające opuchliznę po urazach jest zauważalne już po godzinie lub dwóch, od momentu zastosowania. W mojej opinii zdecydowanie bardziej skuteczna jest pierwsza – bardziej tradycyjna metoda, jednak z uwagi na wygodę korzystania z maści coraz więcej osób decyduje się na korzystanie z tej drugiej opcji. Lodowe kompresy – też pomagają Warto też zaufać starej prostej metodzie, odnośnie okładów. Nie od dzisiaj wiadomo, że intensywne chłodzenie pozwala na skuteczne zredukowanie opuchlizny. W związku z tym, warto czasem sięgnąć po zwykłe, proste kompresy z lodem. Wystarczy po prostu wziąć trochę kostek lodu, zawinąć je w bandaż czy jakąś czystą szmatkę, a następnie obłożyć opuchniętą nogę lub inne miejsce, na którym pojawiła się opuchlizna. Początkowo, kontakt spuchniętego miejsca z zimnem nie będzie przyjemny, jednak zazwyczaj organizm bardzo szybko adaptuje się i potem nie ma już problemu z odczuwaniem dyskomfortu. Nie gardź kapustą! Może wyda Ci się to śmieszne i nieprawdopodobne, ale na opuchliznę bardzo dobrze działają okłady z kapusty. Jak je przygotować? To proste, bierzesz kapustę i urywasz z niej liście. Dla wzmocnienia efektu możesz je delikatnie rozbić, na przykład pięścią albo tłuczkiem do mięsa, ale pamiętaj – DELITKATNIE. Następnie przygotowane odpowiednio liście kapusty układasz na opuchniętym miejscu i obandażowujesz je. Uwierz, to działa, a potwierdzić może to chociażby Twoja babcia! Ja potwierdzam :D. Co na opuchliznę w ciąży? Niestety walka z opuchlizną w czasie ciąży nie jest tak łatwa jak w przypadku stłuczeń. Tak się pięknie składa, że to zupełnie naturalne, że w czasie ciąży w organizmie zatrzymuje się nadmierna ilość wody. Tak ma być i to zupełnie naturalne, że w ciąży pojawia się opuchlizna, zwłaszcza w nogach. Tutaj niestety nie mogę podać Ci magicznych metod na to, jak się jej pozbyć, ba podać nie może Ci iż żaden inny bloger parentingowy. Mogę Ci jedynie zasugerować, że najlepszym rozwiązaniem jest tutaj profilaktyka, dzięki której zminimalizuje się ryzyko pojawienia się nadmiernej opuchlizny. Aby opuchlizna w ciąży była jak najmniej uciążliwa, to ciężarna powinna unikać: długiego chodzenia i stania, zakładania nogę na nogę, noszenia butów na obcasie, chodzenia w zbyt ciasnych butach, noszenia obcisłych ubrań, gorących kąpieli, Nie przechodzi? Idź do lekarza! Jeżeli opuchlizna mimo stosowania powyższych metod nie ustępuje, należy niezwłocznie udać się do lekarza, który zdecyduje o dalszym postępowaniu. Konieczne może być podanie zastrzyków albo leków w innej formie, a czasem nawet prześwietlenie i bardziej kompleksowy proces diagnostyczny. Pamiętaj, zdrowie masz jedno i musisz o nie należycie dbać! Zignorowana dolegliwość może odezwać się w przyszłości, także zadbaj o to, aby do tego nie dopuścić. A może znasz inne sposoby na walkę z opuchlizną np. po operacji? Może zechcesz podzielić się nimi w komentarzach? Torbiel, zwana inaczej cystą, to patologiczna przestrzeń wypełniona płynem lub treścią galaretowatą. Może pojawić się w organizmie niemal w każdym miejscu, ale najczęściej spotykane są torbiele jajnika, piersi i nerek. Będąc w stanie spoczynku, torbiel zwykle nie daje objawów, nie zagraża pobliskim tkankom ani ogólnemu zdrowiu. Jednak zmiany te wymagają stałej kontroli, a w razie konieczności podjęcia odpowiedniego leczenia. Co to jest torbiel? Nazwa torbiel pochodzi od greckiego słowa kystis, które oznacza jamę lub pęcherz zamknięty ze wszystkich stron. Torbiel, inaczej cysta, to struktura składająca się z jednej lub większej liczby komór wypełnionych płynem zawierającym komórki stanu zapalnego, erytrocyty oraz komórki nowotworowe. Cysty mogą występować zarówno na zewnątrz organizmu: twarzy, szyi, stopach czy nadgarstkach jak i wewnątrz narządów i gruczołów. Proces tworzenia się cysty jest długi i powolny. Torbiel może pojawić się u osób w każdym wieku i przybierać rozmiary od niewielkich, kilkumilimetrowych tworów, które zazwyczaj nie wywołują objawów, do wielokrotnie większych, stanowiących ryzyko zagrożenia zdrowia. Większość torbieli to zmiany łagodne, nie będące przyczyną chorób nowotworowych. Torbiele dzieli się na dwa rodzaje: torbiele proste, czyli prawdziwe, wytworzone i otoczone nabłonkiem, tzn. tkanką specjalnie produkowaną na potrzeby nowo powstałego tworu. Przyczyną ich powstawania jest niedrożność przewodów wyprowadzających gruczołów danego narządu. torbiele rzekome, zbudowane i otoczone tkanką inną niż nabłonkowa. Do ich powstania mogą przyczyniać się zaburzenia w krążeniu krwi (wylewy krwawe lub niedokrwienne) martwica i stany zapalne. Przyczyny powstawania torbieli Przyczyny powstawania torbieli uzależnione są od miejsca ich lokalizacji. Torbiele wrodzone mogą pojawiać się w wyniku predyspozycji genetycznych, uwarunkowań anatomicznych i fizjologicznych oraz patologii rozwojowych. Na rozwój torbieli nabytych mają wpływ czynniki zapalne i mechaniczne takie jak urazy i przeciążenia, najczęściej w okolicy stawów i kości. Przyczyną powstawania cyst są również infekcje patogenami. Gdzie występują torbiele? Torbiele mogą występować praktycznie w każdym miejscu organizmu. Najczęściej umiejscowione są w obrębie narządów miąższowych (wątrobie, trzustce, nerkach), ale też na tarczycy, jajnikach, szyszynce, piersiach i w mózgu (torbiel pajęczynówkowa). Do cyst zlokalizowanych w obrębie narządów rodnych kobiety należą torbiel Nabotha i torbiel gruczołu Bartholina. U mężczyzn pojawiają się torbiele nasieniowe najądrza oraz jąder. Wyróżnia się też torbiele twarzy, głowy i szyi (torbiel korzeniowa), torbiele szczęki i jamy ustnej (torbiel zastoinowa błony śluzowej), torbiele pleców (torbiel włosowa) oraz torbiele ścięgien i torebek stawowych (torbiel galaretowata, torbiel Bakera). Cysty mogą występować pojedynczo lub w większej liczbie, jest to tzw. torbielowatość lub wielotorbielowatość. Torbiel – objawy Objawy torbieli zależą przede wszystkim od miejsca lokalizacji cysty i wielkości zmiany. Rozwijająca się torbiel nie daje objawów, dopóki nie ingeruje w strukturę i pracę narządu, stanowiącego dla niej swoistą bazę. Torbiel jajnika czy nerki, jeśli są zmianami łagodnymi, zwykle przebiegają bezobjawowo. Jeśli dojdzie do wzrostu torbieli, wśród najczęstszych objawów obserwuje się: Dolegliwości bólowe. Jeśli torbiel rozwija się wewnątrz jamy brzusznej lub czaszki, gdzie przestrzeń jej rozwoju jest znacznie ograniczona, pojawia się ból w okolicy narządu w wyniku ucisku torbieli na jego tkanki. Przykładowo w przypadku torbieli jajnika silny ból odczuwany jest w dolnej części brzucha lub miednicy, może nasilać się podczas poruszania się. Natomiast torbiele nerek mogą powodować ból pleców. Obrzęk. Torbiel Bakera powoduje opuchnięcie i napięcie stawu kolanowego, a jeśli jest wystarczająco dużych rozmiarów, może prowadzić do obrzęku nogi i stopy. Torbiele gruczołu Bartholina mogą powodować nawracający, delikatny obrzęk po obu stronach wejścia do pochwy. Gorączka i dreszcze. Symptomy te wskazują na toczący się w torbieli proces zapalny, lub perforację cysty. Objawy skórne. Torbiele zlokalizowane na powierzchni skóry zazwyczaj wolno rosną i są bezbolesne. Jeśli dojdzie do stanu zapalnego lub pęknięcia cysty może wystąpić zaczerwienienie, obrzęk i tkliwość. Torbiel na jajniku Torbiele jajnika to guzki, które zwykle pojawiają się w okresie przedmenopauzalnym jako skutek zaburzeń hormonalnych. W prawidłowym cyklu menstruacyjnym kobiety jajeczko dojrzewa w pęcherzyku Graafa, a po jego pęknięciu dostaje się do jajowodu. Zaburzenie procesu pęknięcia pęcherzyka powoduje jego wzrost i wypełnienie płynem surowiczym, w wyniku czego tworzy się torbiel. Torbiele jajnika dzieli się na: Czynnościowe: powstają w trakcie cyklu miesiączkowego i zwykle znikają samoistnie. Jeśli torbiel nie zaniknie w danym cyklu i rośnie dalej, uniemożliwia dojrzewanie komórek jajowych, co może być przyczyną niepłodności. Endometrialne, zwane „torbielami czekoladowymi”, zawierają krew miesiączkową. Tworzą się w przebiegu endometriozy – choroby w której błona śluzowa macicy wszczepia się do innych narzadów. Pęknięcie torbieli jajnika może doprowadzić do obfitego krwawienia. Potworniaki (torbiele skórzaste): występują zarówno na jajnikach jak i jądrach. Są nowotworem niezłośliwym, charakteryzującym się występowaniem we wnętrzu tworów skóry, np. włosów, gruczołów łojowych czy paznokci. Torbielakogruczolaki: stanową około 20 proc. wszystkich przypadków torbieli, są wypełnione przejrzystym, słomkowym płynem. Torbiel jajnika może mieć charakter łagodny (torbiel krwotoczna) lub złośliwy (rak jajnika). Małe torbiele zwykle nie dają objawów, natomiast te o dużych rozmiarach (np. 5-centymetrowa torbiel jajnika ) mogą powodować: Ból oraz uczucie rozpierania w okolicy podbrzusza, Zaburzenia cyklu miesiączkowego, problemy z zajściem w ciążę, Wzdęcie i powiększenie obwodu brzucha, Częste parcie na mocz, Nieswoiste objawy ze strony przewodu pokarmowego, Krwawienie z dróg rodnych poza miesiączką. Obserwacja za pomocą regularnego badania USG to główne postępowanie w przypadku prostych cyst jajnika. Leczenie podejmuje się, kiedy torbiele utrzymują się przez dłuższy czas oraz gdy się powiększają, ponieważ może to doprowadzić do powikłań, takich jak skręt jajnika lub pęknięcie cysty. Zwykle cysty jajnika usuwa się laparoskopowo. Torbiele występujące u kobiet Oprócz torbieli jajnika, u kobiet występują również torbiele piersi, torbiele Nabotha oraz torbiele gruczołu Bartholina. Torbiele w piersiach to twarde, okrągłe lub owalne guzki. Pojawiają się najczęściej między 35 a 50 rokiem życia. O ich występowaniu może świadczyć obecność wydzieliny z brodawki sutkowej, bolesność piersi i powiększenie gruczołów piersiowych tuż przed okresem. Torbiel w piersi to zmiana łagodna, niebędąca czynnikiem ryzyka zmian nowotworowych. Czasami konieczne jest wykonanie biopsji cienkoigłowej w celu dalszej diagnostyki oraz odciągnięcia zalegającego w cyście płynu. Torbiel Nabotha to cysta błony śluzowej macicy, która tworzy się w wyniku zamknięcia ujścia gruczołów produkujących śluz. Zlokalizowana jest w okolicy szyjki macicy. Zwykle nie jest groźna dla zdrowia, nie daje objawów i nie wymaga leczenia. Torbiel gruczołu Bartholina powstaje w obrębie narządów płciowych. Gruczoł Bartholina znajduje się na wargach sromowych większych i odpowiada za wytwarzanie śluzowej wydzieliny, która drogą przewodów wyprowadzających dostaje się do przedsionka pochwy i nawilża go. Zatkanie przewodu prowadzi do powstania torbieli gruczołu, ta z kolei, w wyniku nadkażenia bakteryjnego przemienia się w ropień. Cyście gruczołu Bartholina towarzyszy podwyższona temperatura ciała, bóle stawowo – mięśniowe oraz ból uniemożliwiający chodzenie i siedzenie. Torbiel leczy się chirurgicznie nacinając ścianę ropnia i odsysając jego zawartość. Operacja nie chroni jednak przed nawrotem choroby. Torbiele nerek, mózgu i szyszynki Torbiel nerek zwykle wykrywana jest przypadkiem podczas badania radiologicznego wykonywanego z innego powodu. Cysta może występować zarówno w korze nerek (torbiel korowa nerki) jak i w rdzeniu. Jest to częsta, niegroźna zmiana, objawiającą się bólem pleców w okolicy lędźwiowej i występowaniem krwiomoczu. Jeśli cysta ma duże rozmiary, może wywołać ból brzucha. Przyczyną torbieli jest zazwyczaj śródmiąższowe zapalenie nerek. Wielotorbielowatość nerek jest dziedzicznym zaburzeniem, które może prowadzić do niewydolności nerek. Torbiel pajęczynówki zlokalizowana jest w mózgu i zwykle jest zmianą łagodną. Często nie daje żadnych objawów, choć może powodować bóle głowy i/lub napady padaczkowe i wtedy jest usuwana chirurgicznie. Torbiele szyszynki to zazwyczaj łagodne, bezobjawowe zmiany, wykrywane przypadkowo podczas badania rezonansem magnetycznym. Wyróżnia się torbiel szyszynki pajęczynówkową, naskórkową i skórzastą. Cysta szyszynki może objawiać się zaburzeniami krążenia płynu mózgowo-rdzeniowego. Torbiele głowy, szyi, twarzy i ciała Wśród torbieli szyi wyróżnia się torbiele boczne i środkowe, które powstają jako wady wrodzone. Torbiele boczne pojawiają się najczęściej u starszych dzieci, nastolatków i młodych dorosłych, natomiast torbiele środkowe przede wszystkim u dzieci kilkuletnich. Wśród czynników ryzyka cyst szyi wymienia się infekcje górnych dróg oddechowych, infekcje zębopochodne, ciążę i poród. Torbiel na szyi pojawia się jako niebolesne zgrubienie w postaci guza. Ucisk nerwu błędnego może prowadzić do wystąpienia bólów głowy i ucha, wymiotów, kołatania serca czy uczucia niepokoju. Torbiel w jamie ustnej może być przyczyną problemów z połykaniem, mówieniem i uczuciem duszności. Torbiel korzeniowa występuje w tkance kostnej żuchwy lub szczęki i najczęściej jest skutkiem przewlekłego zapalenia tkanek okołowierzchołkowych zęba. Początkowo rozwija się, nie dając objawów, a jej wykrycie najczęściej następuje podczas badania RTG wykonywanego z innego powodu. Zaawansowana torbiel korzeniowa może powodować uwypuklenie umiejscowione na szczęce lub żuchwie, powodujące zaburzenia czucia w okolicach warg. Niewielkie torbiele korzeniowe leczy się zachowawczo, a większe chirurgicznie. Torbiel zastoinowa błony śluzowej rozwija się najczęściej w błonie śluzowej warg, jamy ustnej i zatok obocznych nosa, a jej przyczyną jest zatkanie przewodów gruczołów wydzielniczych wskutek miejscowego urazu lub przewlekłego stanu zapalnego. Leczenie polega na chirurgicznym wyłuszczeniu wraz z usunięciem marginesu zdrowej tkanki. Trądzik jest kolejną przyczyną powstawania zmian w postaci torbieli. Cysty na twarzy pojawiają się nie tylko u młodych dorosłych oraz młodzieży, ale także u niemowląt. Jest to zapalna forma trądziku, pozostawiająca po sobie trwałe blizny. Cysty powstają w wyniku zaburzeń przywłosowych gruczołów łojowych, nadmiernego wytwarzania łoju, nieprawidłowego złuszczania komórek ujść mieszków włosowych oraz przerostu bakterii. Torbiel włosowa, nazywana również zatoką włosową lub torbielą pilonidalną, powstaje na skutek wywołanego bakteriami beztlenowymi zapalenia mieszka włosowego. Charakteryzuje się zapaleniem tkanki podskórnej szpary międzypośladkowej. Objawia się bólem w okolicy kości ogonowej, sączącym się płynem z jednego bądź kilku otworów, obrzękiem i zaczerwienieniem skóry wokół torbieli. W fazie ostrej może powstać ropień. Leczenie polega na nacięciu skóry, oczyszczeniu jej z wydzieliny, odkażeniu i usunięciu wrośniętego włosa. Torbiel włosowa ma tendencję do nawrotów, którym można zapobiegać poprzez zabieg polegający na usunięciu zmiany wraz z szerszym marginesem zdrowej tkanki. Torbiele stawu kolanowego Torbiel galaretowata, inaczej ganglion, występuje w okolicach torebek stawowych i ścięgien, często na nadgarstku, rzadziej na stopie lub w okolicy kolana. Jest najczęściej występującym rodzajem łagodnego nowotworu. Jeśli zawiera twardą tkankę, może przekształcić się w nowotwór złośliwy. Leczenie polega na ucisku zmiany, odessaniu jej zawartości lub operacyjnym usunięciu. Torbiel Bakera, inaczej torbiel podkolanowa, to cysta powstała w wyniku gromadzenia się płynu w dole podkolanowym, z powodu obrzęku lub uszkodzenia torebki stawu kolanowego. Objawia się wyczuwalną wypukłością pod skórą, bólem stawu kolanowego nasilającym się podczas chodzenia, ograniczeniem ruchomości w stawie kolanowym, obrzękiem stawu i uciskiem z tyłu kolana. Torbiel podkolanowa ogranicza lub uniemożliwia prawidłowe funkcjonowanie stawu, wywołuje zaczerwienienie i ocieplenie skóry w miejscu cysty oraz drętwienie łydki. Cysta może pojawić się zarówno w zdrowym kolanie, jak i w przebiegu zapalenia stawów w chorobie zwyrodnieniowej stawów i reumatoidalnym zapaleniu stawów. Diagnostyka torbieli Zmiany przypominające torbiele, które zaobserwujemy na powierzchni skóry powinny być zbadane przez lekarza pierwszego kontaktu, w celu postawienia diagnozy bądź skierowania do innego specjalisty (np. dermatologa, laryngologa, ginekologa i innych). Torbiele wewnętrzne w stanie uśpionym zazwyczaj nie dają żadnych objawów, a ich wykrycie bywa przypadkowe. Podstawową metodą diagnostyczną torbieli jest badanie USG. Badanie ultrasonograficzne pozwala na wykrycie zmian już od średnicy 5 mm. Po wykryciu zmiany dokonuje się klasyfikacji nieprawidłowości na wymagające i niewymagające leczenia chirurgicznego. Innymi wykorzystywanymi metodami diagnostycznymi są: RTG, tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny. Leczenie torbieli Torbiele łagodne o bezobjawowym przebiegu nie wymagają leczenia, a jedynie stałej obserwacji. Torbiele o dużej powierzchni z reguły są objawowe i konieczna jest interwencja lekarska. Leczenie cyst polega na odbarczeniu zmiany – usunięciu płynu, chociaż czasem konieczny jest zabieg chirurgiczny. Większość zmian ustępuje, nie dając powikłań. Po zabiegowym usunięciu torbieli w większości przypadków pobrane tkanki oddaje się do badania histopatologicznego, które ma na celu wykluczenie możliwej choroby nowotworowej. Bibliografia: Kołodziejczak Małgorzata and Ciesielski Przemysław, “Etiopatogeneza i leczenie torbieli włosowej,” Chir. po dyplomie, 2015. J. Janiak-Kiszka and W. Kaźmierczak Katedra Klinika Otolaryngologii Onkologii, “Diagnostyka i leczenie torbieli szyi ,” Otolaryngologia, vol. 11, no. 1, pp. 13–16, 2012. “Cysts (Overview) ,” Harvard Health Publishing, 2018. [Online]. Available: [Accessed: 29-May-2020]. “Ovarian cysts: Overview,” Inst. Qual. Effic. Heal. Care (IQWiG), Mar. 2019. Postępowanie fizjoterapeutyczne w przypadku torbieli (cysty) Bakera, Praktyczna Fizjoterapia & Rehabilitacja, wrzesień 2012.

czy operacja kolana jest niebezpieczna